Nanjing

Hij is een jaar of 40, vermoedelijk een welgestelde Chinese businessman. Het is de man die mij aanspreekt in de trein, met als eindbestemming Beijng. Het is de meest luxe trein van het land, die het traject tussen Shanghai en Beijng, van dik 1.200 kilometer, aflegt in slechts 5 uurtjes.
Nee, de man is duidelijk niet gekomen om een gezellig gesprek te hebben. Hij kijkt mij boos aan, terwijl hij wijst naar de stoelnummers van mijn tweezitter. "It's mine" zegt de man met verheven stem. Verbijsterd kijk ik hem aan, terwijl ik mijn kaartje voor de eerste klas aan hem toon. Verontwaardigd en vernederd kijkt de man weg, zonder ook nog maar enig oogcontact te maken, laat staan zich te verontschuldigen. Hij was zojuist zijn gezicht verloren.

Het 'Dragonboat Festival' is begonnen, waardoor het hele land geniet van een vrije dag. Vrijdag is eveneens een vrije dag. Dat het weekend nooit gegarandeerd vrij is, blijkt uit het feit dat er zondag gewerkt dient te worden, als zijnde compensatie.

In slechts één uur bereik ik Nanjing, een afstand van dik 250 kilometer. Het is een van de oude hoofdsteden van China en tevens mijn eindbestemming.

300.000 mensen. Nee, ik heb het niet over de populatie van de stad Utrecht, ik heb het over een groep voormalig inwoners van de stad Nanjing. Inwoners die het jaar 1938 niet hebben gehaald. Het zijn de mensen die zijn omgekomen tijdens de gruwelheden van het Japanse leger, ten tijden dat Nanjing nog de hoofdstad van China was en de naam Nanking droeg. De gebeurtenissen staan ook wel bekend onder "The Nanjing Massacre" en vormen een duidstere bladzijde in de zo rijke geschiedenis van het Chinese rijk.

Met geen mogelijkheid kunnen wij ons inleven in wat deze onschuldige mensen hebben moeten doormaken. Moord, verkrachting, levende begraving, zomaar een greep uit de gruwelheden van die 3 donkere weken voor het nieuwe jaar 1938. Zelfs voor de overlevende van deze brute geweldadigheden was het een tijd waar met trauma's aan zal worden teruggedacht. Geen familie meer over, maar wel nog 7 jaren oorlog te gaan. Geen wonder dat, wanneer het woord verkrachter valt in het Chinees, men meteen denkt dat het om Japanners gaat.