Vrijdag de 13e

Eenmaal gearriveerd in Umeå stond mij een fijne verrassing te wachten. Een vrouw tikte me aan. Het was dezelfde vrouw die op mijn spullen gepast had toen ik een flesje water ging kopen op het vliegveld van Stockholm. Ze vertelde dat ze opgehaald zou worden door haar zoon en dat ze zojuist aan hem gevraagd had of ik mee mocht rijden. Lucky me! Vrijdag de 13e was zo slecht nog niet.

Bij het zoeken naar de uitgang viel me meteen iets merkwaardigs op. Op de vliegvelden die ik deze dag passeerde, stonden verschillende auto's te shinen op weg naar de gates. In Umeå tonden er geen auto's, maar sneewscooters! Het besef dat dit niet vreemd was volgende luttele seconden later, toen ik mijn weg naar buiten gevonden had. Hier werd ik getrakteerd op een intens pak sneeuw! Volgens mijn chauffeur was er de vorige nacht wel 30(!) centimeter sneeuw gevallen, iets dat zelfs voor Umeå's begrippen uitzonderlijk veel is.

Na een rit die iets langer duurde dan gepland - de vrouw, genaamd Luccie, bleek niet zo'n goede navigator - kwam ik omstreeks 16u aan bij mijn hostel. Hier werd ik direct geconfronteerd met het feit dat de mensen in Zweden slechts 6 uur per dag werken. Het hostel leek wel hermetisch gesloten, aangezien je op geen enkele wijze binnen kon  komen. Gelukkig kwam na enige tijd een vrouw naar buiten die een sigaretje opstak. Ze bleek ook in het hostel te overnachten. Na meerdere telefoontjes naar het noodnummer had ze eindelijk mijn sleutel kunnen fixen.

Het hostel, dat qua design deed denken aan de jaren 30, was zijn prijs alles behalve waard. Naast de te wensen overlatende receptie functioneerde de radiator niet en moest de hele gang het doen met slechts één douche. Tevens was het ontbijt niet inbegrepen in de prijs. Allemaal leuk en aardig, maar voor 45 euro per nacht verwacht je wel iets meer.

Dat het servicelevel van het hostel niet representatief is voor heel Zweden liet het restaurant zien waar ik deze avond een hapje ging eten. Alles werd in het werk gesteld om de gast op zijn gemak te laten voelen. Maarja, toen mij de rekening werd voorgeschoteld moest ik meteen terug denken aan de uitspraak van de serveerster dat ik meteen "the best place in town" uitgekozen had. Goed, die lamsteak smaakte er niet minder op.

Sowieso vind ik de Zweden tot op heden uitmuntend op gebied van lekker eten, sfeer en design. Wellicht is het zo gek nog niet dat Ikea juist afkomstig is uit dit uitgestrekte land. (Uit de vorige uitspraak herleid ik meteen dat ik de ervaring met mijn hostel al lang ben vergeten).