8 april

Eindelijk, na een lange werkdag was het dan eindelijk zover, weekend! Dit was overigens niet vanzelfsprekend. De voormalige planning was namelijk dat er morgen gewerkt moest worden, aangezien er volgende week dinsdag geen stroom zou zijn. Gelukkig kregen we vandaag bericht dat de planning gewijzigd was. Dit betekende dat ik dit weekend naar Shanghai kon gaan en zodoende een drum & bass party kon bezoeken!

Eenmaal aangekomen in Shanghai werd meteen duidelijk dat, ondanks de geringe afstand tussen Kunshan, de stad waar ik verblijf, en Shanghai deze totaal geen gelijkenissen vertonen. In een kort gesprek dat ik had met twee Amerikaanse stagiaires, werd duidelijk dat ik, ondanks de zeldzaamheid van luxe, ik blij mag zijn dat ik in Kunshan zit. De twee dames hadden namelijk nog niet verder gekeken dan dezelfde 3 rijke buurten van deze wereldstad. Ze denken in China te zijn, maar het echte China gaat aan hun neus voorbij.

Onderweg naar het feest was ik op zoek naar een etenstentje. Gezien de grote keuze in een stad als Shanghai, besloot ik niet voor het eerste beste te kiezen. Dit kwam mij duur te staan, want na een stuk met de metro gereisd te hebben, realiseerde ik me dat het al pittig laat was en dat alle etenstentjes inmiddels gesloten waren. Na navraag te hebben gedaan in de expatbuurt waar het feest plaatsvond, werd ik doorverwezen naar een veel te luxe cocktailbar. Ik nam plaats aan de bar, waar ik bijna van mijn kruk viel door de torenhoge prijzen die gevraagd werden voor een beetje eten. Ik besloot alleen eten te bestellen en al de te goed uitziende cocktails aan mij voorbij te laten gaan. De ober troostte mij met een glaasje water, waardoor ik me voelde als een arme sloeber. Dit veranderde al gauw toen de zalm met truffelsaus geserveerd werd.

Op het feest ontmoette ik Lee, een Taiwanese jongen die zijn vader bezocht in Shanghai. Ondanks dat hij Drum & Bass niet bij naam kende, kon hij er wel heel komisch op dansen! Het was een mooi feestje, maar om 3 uur was de pijp toch echt leeg.
Nog iets opmerkelijks was trouwens dat, zelfs in een land als China, de marijuana geur te ruiken was. Sommige Chinezen deinzen blijkbaar niet terug voor de lange gevangenisstraffen die staan op het gebruik hiervan.