5 april

5 april 2016

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, mijn eerste werkdag in China vond plaats. Wel moesten we eerst een half uur wachten op onze chauffeur, die te leiden had onder het drukke verkeer wegens de feestdag van gisteren. Niet dat het verkeer normaal niet druk is overigens, het krioelt letterlijk van de scooters, brommers en auto's. Als je niet beter zou weten zou je denken dat er geen regels zouden zijn. Iedereen heeft schijt en doet waar hij of zij zin in heeft. Toch lijken er weinig ongelukken plaats te vinden.

Na eenmaal aangekomen te zijn bij het bedrijf, werd ik rondgeleid en aan iedereen voorgesteld. Aangezien we behoorlijk laat waren, moesten we direct door naar de Chinese les, die twee keer per week plaatsvindt. Daar mijn lerares niet op de hoogte was gebracht van mijn komst, moest ik het doen met een oud lesformulier van mijn collega-stagiair en tevens huisgenoot Yannick. Inmiddels kan ik al een paar woordjes Chinees, maar het is pittig moeilijk, net zo pittig als menig Chinees voedsel.

'S middags gaan we altijd eten bij hetzelfde restaurant. Hier staan dan reeds twee ronde tafels gedekt in twee verschillende kamers. De medewerkers van de productie worden namelijk gescheiden van de andere medewerkers(met meer aanzien).
Geheel anders dan verwacht werd het eten letterlijk naar binnen geharkt, alsof men dagen geen voedsel gegeten had. In nog geen 30 minuten stonden we alweer buiten, en dat had niet te maken met de hoeveelheid eten die geserveerd was.
Snel eten is iets dat ik haat, aangezien ik rustig wil genieten van mijn eten. Daarnaast komt er nog bij dat er standaard gegeten wordt met stokjes, iets dat ook wat ervaring eist. Toch dien ik maar te wennen aan de snelle manier van eten, anders ga ik met een lege maag naar buiten.

Na het werk besloten Yannick en ik om wederom uiteten te gaan. Zoals bij menig restaurant staan er geen foto's bij de gerechten. Het is dus altijd een verassing wat er te eten valt. Dit keer bestond de maaltijd uit Hot pot, een grote bak met olie, waarin een shitload aan, in dit geval, kip zat en verschillende soorten groente. Het betreft hier geen plofkip, dus de hoeveelheid bot is ook een stuk groter. Daarnaast doet de heetheid van het product de naam eer aan. Gelukkig was er, zoals altijd, genoeg reist om de brand enigszins te blussen. Door de grote hoeveelheid vlees, kostte het eten uiteindelijk omgerekend in totaal €14, wat behoorlijk prijzig was.

Na het eten gingen we naar het winkelcentrum, waar ik de dag hiervoor de biljarttafels gespot had. Zoals de doen gebruikelijk, hadden we heel wat bekijks, wat resulteerde in aardig wat toeschouwers. Zij aanschouwde allemaal hoe ik niet mijn dag had, en compleet van de mat gespeeld werd. Gelukkig maar dat gezichtsverlies bij ons niet zo belangrijk is als bij de chinezen!

2 Reacties

  1. Lieke van Lent:
    7 april 2016
    Wat een leuke verhalen Etje!! Erg leuk om te lezen, en ook herkenbaar! Ik had niet verwacht dat er toch zo veel dingen het zelfde zijn in China en Indonesië. Geniet ervan, het wordt een super gave tijd!!
  2. Marloes Franke:
    7 april 2016
    Heel leuk geschreven en echt leuk om te lezen! Heel veel plezier en ik ben benieuwd naar je avonturen!