4 april
4 april 2016
Na 12 uur te hebben geslapen besloot ik dat het tijd was voor avontuur. Dus besloot ik naar het centrum te gaan. Dat dit een hele uitdaging is, komt omdat zo goed als niemand Engels spreekt hier in Kunshan. Met veel moeite vond ik iemand die heel beperkt Engels sprak. Hij moest ook naar het centrum en leidde mij de weg. Aangezien ik alleen groot geld bij had, betaalde hij zelfs mijn buskaartje.
Dat de chinezen niet gewend zijn aan Europeanen, blijkt wel uit de vele rare blikken die ik krijg. Het aantal mensen dat ongevraagd foto's maakt is niet op twee handen te tellen. Toen ik een Chinese tuin bezocht in Kunshan was er zelfs een jongen die mij via FaceTime aan hun vrienden liet zien. Toen ik deze jongeman vragend aankeek, werd hij een beetje verlegen. Het is eigenlijk best grappig om het voor deze mensen erg awkward te maken.
Op de terugweg besloot ik te voet te gaan, om zo nog even van het mooie weer te kunnen genieten. De rivier waarlangs ik liep lag vol met afval, iets wat tevens het normale straatbeeld van China weerspiegelt.
Iets anders dat het straatbeeld van China bepaald zijn de vele scooterrijders. Op een gegeven moment stopte een van deze scooterboys, en bood mij een lift aan. Chinese mensen willen maar wat graag te maken hebben met ons volk uit het westen. Ik bedacht mij geen moment en liet mij door deze aardige man afzetten bij het station, het was tenslotte nog licht.
Vanaf het station liep ik verder naar het grote winkelcentrum. Op zoek naar de supermarkt kwam ik langs een grote zaal, waar Chinese muziek werd gedraaid en op rolschaatsen gedanst werd. Tevens waren er biljarttafels in de ruimte ernaast.
Na het hele winkelcentrum te hebben afgezocht, had ik eindelijk de supermarkt gevonden. Toen ik bepaalde producten zocht in deze mega store, werd de taalbarrière eens te meer duidelijk, en dat zelfs met een woordenboek. Later bij de kassa werd mijn kaart niet geaccepteerd. Er stond al een lange rij achter me, en deze werd groter en groter. Ook begonnen de mensen om mij heen zich op te stapelen, allemaal kijkend wat er gaande was. Na enkele minuten was er eindelijk iemand die Engels kon en mij redde uit de situatie. Later vertelde hij dat hij slechts 14 jaar oud was. Dit laat zien dat de jongere generatie wel mee gaat met de tijd.
Dat de chinezen niet gewend zijn aan Europeanen, blijkt wel uit de vele rare blikken die ik krijg. Het aantal mensen dat ongevraagd foto's maakt is niet op twee handen te tellen. Toen ik een Chinese tuin bezocht in Kunshan was er zelfs een jongen die mij via FaceTime aan hun vrienden liet zien. Toen ik deze jongeman vragend aankeek, werd hij een beetje verlegen. Het is eigenlijk best grappig om het voor deze mensen erg awkward te maken.
Op de terugweg besloot ik te voet te gaan, om zo nog even van het mooie weer te kunnen genieten. De rivier waarlangs ik liep lag vol met afval, iets wat tevens het normale straatbeeld van China weerspiegelt.
Iets anders dat het straatbeeld van China bepaald zijn de vele scooterrijders. Op een gegeven moment stopte een van deze scooterboys, en bood mij een lift aan. Chinese mensen willen maar wat graag te maken hebben met ons volk uit het westen. Ik bedacht mij geen moment en liet mij door deze aardige man afzetten bij het station, het was tenslotte nog licht.
Vanaf het station liep ik verder naar het grote winkelcentrum. Op zoek naar de supermarkt kwam ik langs een grote zaal, waar Chinese muziek werd gedraaid en op rolschaatsen gedanst werd. Tevens waren er biljarttafels in de ruimte ernaast.
Na het hele winkelcentrum te hebben afgezocht, had ik eindelijk de supermarkt gevonden. Toen ik bepaalde producten zocht in deze mega store, werd de taalbarrière eens te meer duidelijk, en dat zelfs met een woordenboek. Later bij de kassa werd mijn kaart niet geaccepteerd. Er stond al een lange rij achter me, en deze werd groter en groter. Ook begonnen de mensen om mij heen zich op te stapelen, allemaal kijkend wat er gaande was. Na enkele minuten was er eindelijk iemand die Engels kon en mij redde uit de situatie. Later vertelde hij dat hij slechts 14 jaar oud was. Dit laat zien dat de jongere generatie wel mee gaat met de tijd.
