16 april

Mijn collega's gingen dit weekend naar het formule 1 circuit om een grandprix te aanschouwen. Voor mij hadden ze helaas geen kaarten meer kunnen regelen, waardoor ik besloot om weer zelf op avontuur uit te gaan.
Dit keer stond Hangzhou op het programma, de stad waar eind dit jaar de G20 plaats zal vinden.

Mijn iPhone gaf aan dat het de hele dag 100% zou regenen in Hangzhou. Hierdoor had ik niet enorme zin om de reis te maken, maar ik dwong mezelf toch om vroeg op te staan en mijn trein te halen.
Onderweg regende het, zoals verspeeld, non-stop. Wonderbaarlijk stopte het met regenen toen ik de trein uit kwam en het bleef tot een uur of 4 droog.

Op het station besloot ik maar een random bus te nemen, aangezien de rij voor de ticketautomaat van de metro onmens lang was. Gelukkig leidde de bus die ik nam me een heel stuk de goede kant op. Toen ik in de buurt was van het beroemde West Lake, besloot ik uit te stappen.
Ik liep een heel stuk langs het water, in de richting van een toren, die boven de bergen uitstak.

Toen mijn maag begon te knorren, startte ik mijn zoektocht naar een geschikte etenstent. Toen ik langs een restaurantje liep, gelegen aan het water, was ik verkocht. Hier werd een onbeperkt buffet geserveerd voor de prijs van 88 RMB, €12,50!
Een aantal gerechten kwamen me bekend voor, maar van kippenpoten en vogeleieren had nooit verwacht dat mensen ze zouden eten..

In de rij voor het ticket office van de toren, zag ik dat een kaartje 100 RMB kostte belachelijk! Ik besloot het erop te wagen mijn studentenpas te laten zien, en wonderbaarlijk werd mij toen een prijs getoond van slechts 20 RMB!

Zoals ik eerder genoemd heb, zijn chinezen erg lui, dit werd nog maar eens bevestigd toen ik de klim naar de top van de toren beklom! Zo was er een roltrap gebouwd naast de traditionele trappen die naar de toren leiden. Bovendien liep de wachtrij voor de lift in de toren zelf tot buiten de daadwerkelijke ingang van de toren. Dit terwijl de trap vrij begaanbaar was..

Eenmaal op de top van de toren, was een prachtig Panorama uitzicht te zien van zowel de stad als het meer. Deze grenzen direct aan elkaar. Op de top raakte ik eveneens aan de praat met twee studentes uit Zwitserland. Van hun taaltje(dialect) was alleen weinig te bakken. Gelukkig praten ze vloeiend Engels.
Aangezien ik geen verdere plannen had, besloot ik een stuk met hen mee te gaan. Ze behoorde tot een groep middelbare scholieren, en dat terwijl ze al 19 waren.

Het was prachtig weer, ik schat een graad of 26 met een strakblauwe lucht. Dit veranderde plots toen het begon waaien en er bewolking ontstond, uit het niets begon het te stormen en te stortregenen!

Ik besloot mijn hostel op te zoeken, en was daarom op zoek naar een taxi. Blijkbaar dacht heel Hangzhou op dat moment hetzelfde, want na 15 minuten te hebben gezocht besloot ik maar gebruik te maken van de benenwagen.
Doorweekt bereikte ik het hostel. De medewerkers hadden blijkbaar medelijden met me, want ipv een bed op een achtpersoons kamer werd mij een privé-kamer aangeboden, en dat voor 12€!

'S avond ging ik wederom naar een restaurant. De medewerkers van het hostel hadden mij een restaurantje aangeraden, dat bij aankomst bleek te liggen in een winkelcentrum. Rumoerig als het er was besloot ik verder te zoeken. En je raadt het niet, wederom speelde de tijd een spelletje met me: de meeste etenstentjes waren reeds gesloten.

Uiteindelijk zag ik een café, waar bij navraag ook eten geserveerd werd. Eenmaal binnen bleek het een extreem luxe tent te zijn. Ik begon al te zweten bij de gedachten over de prijzen die hier gevraagd werden.
Toen ik de menukaart opensloeg werd mijn angst bevestigd: de drank op de menukaart was niet te betalen. Toch viel de prijs van het eten enorm mee, de soep en de paella die ik bestelde waren bij elkaar nog geen €15! En dat terwijl er live pianomuziek was en ik bediend werd als een koning!

Ik besloot mijn avond te eindigen in een internationale bar. Ik haastte me naar de metro, want het was al behoorlijk laat.
Zoals gewoonlijk was de ticketautomaat alleen in het Chinees, maar gelukkig bood er een aardige meneer hulp. Hij moest naar hetzelfde metrostation, en ik raakte met hem aan de praat. Softwareontwikkelaar was hij, en was voor zijn werk vaker in Europa. Na een kort gesprek zei hij terug te moeten naar zijn vrouw, die iets verder in de coupe zat.
Toen er een plaatsje vrij kwam naast hem, besloot ik hier plaats te nemen. Deze meneer was zo aardig dat hij zelfs op aan het zoeken was waar in moest zijn. Eenmaal weer in de open lucht, realiseerde hij zich dat hij me ook af kon zetten met zijn auto, en zo geschiedde!

Dit voorbeeld toont hoe behulpzaam chinezen zijn, want dit is niet de eerste keer dat iemand zijn uiterste hulp toont voor mij!

De bar was gelegen in een bedrijvenbuurt. Eenmaal in de lift kwam de rockmuziek mij al tegemoet. Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten.

Na een drankje te hebben besteld(een Hoegaarden van een halve liter!) werd ik meteen aangesproken door een Engelsman. Het bleek de eigenaar te zijn, die bijzonder geïnteresseerd was in mijn plotselinge verschijning. Het kon dus al niet anders dan dat dit een mooie avond ging worden, en niks was minder waar!
Dingen doen die mensen niet verwachten zijn eigenlijk het leukst! Het neemt natuurlijk risico met zich mee dat dingen niet zo leuk uitpakken, maar meestal wordt de moet goed beloond, zo ook dit keer!
Het was zelfs zo erg dat ik verleid werd een stukje karaoke mee te zingen haha!