Eerste dag Lima

20-04-18

Dat ging vlot, drie kwart van de reis had ik geslapen (natuurlijk wel meermaals wakker geworden). Pas echt wakker werd ik toen de vrouw die links zat bad ging op de turbulentie. Ze had me al eerder verteld dat ze een tablet genomen had tegen de angst. Ik had haar gekalmeerd, en ik had haar hand vastgehouden zodat ze erin kon knijpen. Hoewel geboren in Lima woonde ze al 30 jaar in Bolzano, Italië. 4 jaar was ze al niet meer thuis bij haar familie geweest. De vliegangst had haar altijd tegengehouden. Vragend naar een bijzondere aangelegenheid waarvoor ze terug kwam, gaf ze eerlijk toe dat ze in echtscheiding lag, en in Peru langs de notaris moest. Thuis had ze nog een kindje van 5. Eenmaal aangekomen wachtte 2 familieleden haar op in de vroege mist, al dan niet smog, die over de stad hing. Het deed me terugdenken aan mijn aankomst in China. Ook het verkeer deed er niet voor onder. Met 4 auto’s op 3 rijbanen, en gekke afsnijdmanoeuvres, daar keek zelfs Luz van op. Ze was er na al die jaren klaarblijkelijk niet meer aan gewend.

Ze hadden me afgezet bij de ingang van het John F. Kennedy park in Miraflores, het park waar mijn hostel over uitkijkt. Achteraf hoorde ik van mensen dat het ritje me zeker 15€ bespaard had, drie keer het gebruikelijke tarief. Het hostel werd mij aangeraden door Timmie, een vriend van me. Volgens hem lag het hostel in de rijke buurt van Lima. Dit werd al snel duidelijk als gekeken werd hoe goed het park onderhouden was. Een Nederlander die ik tegengekomen was noemde het “De speelplaats van de rijken”. Het park stikte van de katten. In eerste instantie leken het straatkatten, maar het bleken al snel de officiële bewoners van het park te zijn. Vrijwilligers verzorgden de beesten, en het was mogelijk hen te adopteren.

Voor de lunch werd ik door een van de gasten verwezen naar Satan, een restaurant niet ver van het hostel dat slechts vegan voedsel aanbiedt. Hij liet me op de kaart nog meerdere vegetarische opties zien. Hij zei met lichte tegenzin dat zijn vriendin vegetarisch was. Na even gezocht te moeten hebben bereikte ik het tentje. Ik genoot er van een heerlijke rode curry met quinoa. Nu wacht ik in het park op mijn vriend uit Lima, die zei vast te zitten in het verkeer. Gelukkig ben ik al ingesteld op de Latijns Amerikaanse cultuur.